یکی از بزرگ‌ترین دروغ‌هایی که ما راجع به خود و ماهیت حقیقی‌مان باور کرده‌ایم این است که ما چیزی نیستیم جز موجوداتی جسمی که بر حسب واقعیت مادی تعریف می‌شویم و عاری از بُعد و انرژی حیاتی بوده و از خداوند جدا افتاده‌ایم – البته به گمانم تا به اینجا پذیرفته باشید که خداوند در درون و در پیرامون ماست. این نوع کتمان حقیقت راجع به هویت واقعی ما نه تنها معادل اسارت و بردگی است، بلکه همچنین ما را به این نتیجه می‌رساند که موجوداتی متناهی هستیم و در این زندگی فاقد معنا گرفتار شده‌ایم.

این عقیده که هیچ قلمرو و حیاتی در ورای قلمروی جسم وجود ندارد و ما هیچ تسلطی بر تقدیر خود نداریم، حقیقتی نیست که من و شما آن را بپذیریم. امیدوارم این کتاب ذره‌ای بر دانش شما اضافه کند و به شما کمک کند خود واقعی‌تان را مشاهده کنید. شما موجودی چندبعدی هستید که واقعیت را خلق می‌کند. تمام تلاش من در این کتاب برای این بوده است که کاری کنم شما این ایده را به عنوان قانون و باور جدید خود بپذیرید. شکستن عادت‌های کهنه به این معناست که شما باید ذهن خود را از دست داده و ذهن جدیدی برای خود خلق کنید.

اگر بتوانیم خود را از نظر زیستی، انرژیایی، جسمی، احساسی، شیمیایی، عصب شناختی و ژنتیکی تغییر دهیم و دیگر بر اساس این پیش فرض ناخودآگاه زندگی نکنیم که زندگی فقط یعنی رقابت، تقلا، موفقیت، شهرت، زیبایی جسمی، جذابیت جنسی، دارایی و قدرت، آنگاه می‌توان گفت خود را از قید و بند دنیا رها کرده‌ایم. به گمان من این دستور العمل موفقیت باعث شده که ما در بیرون خود به دنبال پاسخ و سعادت حقیقی باشیم، حال آنکه پاسخ واقعی و شادی حقیقی همواره در درون‌مان بوده است.

از آنجا که ذات ما طوری است که به امور عادت می‌کنیم، چرا کاری نکنیم که عظمت حقیقی، عطوفت، نبوغ، ذکاوت، قدرت، عشق، هشیاری، سخاوت، شفابخشی، تجلی کوانتومی و الوهیت عادت‌های جدید ما باشند؟ چرا آن لایه‌هایی از احساسات شخصی را که به مثابه هویت خود حفظ کرده‌ایم، کنار نزنیم؟ چرا آن محدودیت‌های خودخواهانه‌ای را که تا این حد به آن‌ها فضا داده‌ایم، از میان بر نداریم؟ چرا از باورها و نگرش‌های نادرست خود راجع به ماهیت واقعیت و خود دست بر نداریم؟ چرا بر عادت‌های مخربی که همواره سد راه کمال‌مان هستند، غلبه نکنیم؟ و چرا از آن نگرش‌هایی که جلوی کشف خود حقیقی‌مان را گرفته‌اند، دست بر نداریم؟ تمام این چراها بخشی از مسیر کشف خود حقیقی هستند. لذا بزرگ‌ترین عادتی که می‌توانید بشکنید، عادت “خود قدیمی بودن” است و بزرگ‌ترین عادتی که می‌توانید ایجاد کنید، عادت تجلی بخشیدن به خود الهی‌ درون‌تان است. آنگاه است که ماهیت و هویت حقیقی خود را نمایان خواهید کرد و در خود سکنی خواهید گزید.

در همین ابتدا از شما می‌خواهم که ذهن‌تان را باز کنید تا بتوانیم مفاهیم مورد نظر من در کتاب را قدم به قدم بسازیم. تمام این اطلاعات برای این است که شما با آن کاری بکنید – در غیر این صورت، فقط به درد بحث سر شام می‌خورد. اگر بتوانیم ذهن خود را به سوی واقعیت امور بگشایید و باورهای شرطی شده‌ی خود را (که در قالب‌بندی واقعیت، به آن‌ها عادت کرده‌اید) دور بیندازید، آن‌گاه نتایج تلاش‌تان را خواهید دید. این آرزوی من است برای شما.